اصولگرایان در شرایطی به استقبال دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی میروند که بهخوبی میدانند اینبار از «رقابت در میدان بیرقیب» خبری نیست و جریان اصلاحات با توجه به اتفاقاتی که از خرداد ۹۲ در کشور و البته فضای سیاسی- مدیریتی افتاده است، اقبال زیادی دارد تا بعد از سه دوره حاشیهنشینی، سهم قابل توجهی از کرسیهای بهارستان را در اختیار خود بگیرد و دقیقا بههمیندلیل، شاهد این هستیم که تصمیمگیرانِ اصولگرای این روزها به تکاپو افتادهاند که به نوعی شانس خود را برای تمدید چهارباره «اکثریت» در قوه مقننه افزایش دهند. اصولگرایان درهمینراستا با رجوع به مهرههای منتسب به احمدینژاد سعی دارند از این طریق، رأیهایی را که هنوز هم قرار است به نام گروه دولتهای نهم و دهم نوشته شود، به سبد رأی خود تزریق کنند.تأکید مؤکد این است که مسئله ذکرشده دلیلی فرعی است و اصلیترین چیزی که موجب شده تا آقای حداد عادل از حضور اعضای کابینههای نهم و دهم در فهرست انتخاباتی جبهه اصولگرایی خبر بدهد؛ چیزی غیر از این نیست که اصولگرایان دنبال این هستند تا محمود احمدینژاد را تنها بگذارند و رئیس دورههای نهم و دهم قوه مجریه را عملا به مهرهای سوخته تبدیل کرده و او را حاشیهنشین همیشگی ببینند؛ چراکه اگر اصولگرایان احمدینژاد را بپذیرند، ازنظر تئوریک چارچوبهای اصولگرایی را با چالشی بسیار جدی و هزینهساز روبهرو خواهند کرد که طبیعی است از این احتمال گریزان باشند اما اگر بخواهند بهطور آشکار احمدی نژاد را انکار کنند، اجتنابناپذیر است که آرای متزلزلشان بیشازاین تنزل پیدا خواهد کرد و با توجه به فضای متفاوت اصلاحطلبان در مقایسه با دورههای هفتم تا نهم، «اکثریت»شان در صحن بهارستان بهطور کاملا جدی با تهدید مواجه هستند و مشکلاتشان دوچندان خواهد شد. آنها به این استراتژی و تصمیم رسیدهاند که تعدادی از چهرههای دولت قبل که بعضا از منتقدان داخلی احمدینژاد هم بودند را وارد فضای انتخاباتی اصولگرایی کنند تا هم اطرافش را خالی کنند، هم اینطور ادعا کنند که فاصله خود با احمدینژاد را حفظ کردهاند تا شریک هزینههایی نباشند که «ندانمکاریهای سالهای 84 تا 92» به کشور و بهویژه معیشت مردم تحمیل شد. البته این را هم باید گفت که احمدینژاد دیگر حتی در دهکهای پایین هم از رأی حداقلی برخوردار نیست و اصولا اگر اصولگرایان انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری را به بدترین شکل ممکن تجربه کردند، دلیلی به غیر از «عملکرد افتضاح محمود احمدینژاد و دولتش» نداشت و بههمیندلیل ذکر این نکته ضروری است که اقشار مختلف جامعه به شناخت بالایی از «پوپولیسم» رسیدهاند و بههمیندلیل قدرت تشخیص بسیار بالاتری در مقایسه با گذشته دارند. بنابراین میتوان گفت؛ طیف احمدینژاد برای اصولگرایان رأیآوری نخواهد داشت و هدف از جذب وزیران احمدینژاد، تخریب، تخطئه و تضعیف محمود احمدینژاد است.