به گزارش روزنو،سیاست‎گذاران قرار را بر این گذاشتند که سال ۱۴۰۲، به سال اوج‎گیری واردات خودرو به کشور تبدیل و ۲۰۰ هزار دستگاه خودرو وارد شود. اما این سال در آخر به عنوان ضعیف‎ترین دوره واردات شناخته و پروژه واردات خودرو به شکست محکوم شد.
در این میان ما بارها شاهد بودیم که برخی از مسئولان بر این باور بودند صلاح کشور نیست که منابع ارزی کشور را به واردات خودرو اختصاص دهیم و یا از سوی دیگر می گفتند که تخصیص ارز به واردات خودرو در اولویت قرار ندارد.
این در حالی است که ما در بازار با انواع و اقسام خودروهای بی کیفیت چینی مواجه می‎شویم و در این میان این پرسش مطرح می‎شود که اگر واردات خودروهای با کیفیت خارجی به صلاح نیست پس سروکله خودروهای چینی چگونه در بازار ایران پیدا شده است؟
امیرحسین جلالی، عضو هیات رئیسه انجمن قطعه ‎سازان در پاسخ به این پرسش به روزنو می‎گوید: برای اینکه بازار خودرو داخلی رقابت‎پذیرتر شود و مصرف‎کننده حق انتخاب بیشتری داشته باشند واردات خودرو به یک قانون در مجلس تصویب و وزارت صمت موظف به اجرای آن شد. دولت حتی بانک مرکزی را موظف به تامین ارز برای واردات خودرو کرد و ما شاهد بودیم که هربار بانک مرکزی و یا سازمان برنامه و بودجه در این زمینه مخالفتی می‎کردند آنها را تحت فشار قرار می‎دادند که باید این کار صورت بگیرد. این در حالی است که ما برای خرید یک قطعه ضروری مشکلات بیشماری برای تامین و تخصیص ارز داریم و واقعیت این است که ما دلیل این یک بام و دو هوایی را نمی‎دانیم.
به گزارش روزنو،وی می افزاید: یک گمانه‎زنی که در این باره وجود دارد این است که ممکن است ما تعدادی واردکننده متمول داریم که خودروهای چینی را وارد می‎کنند. اما در بحث مونتاژ یک نظریه‎ای که وجود دارد و نمی‎توان با قاطعیت گفت درست بوده یا خیر ‍ این است که ایران به چین نفت می‎فروشد و چین در مقابل به‎جای پول برخی از کالاهای خود را در اختیار ما قرار می‎دهد.
جلالی ادامه می‎دهد: واقعیت این است که اقتصاد چین آنچنان تعریفی ندارد، از سوی دیگر قراردادی بین چین و ایران وجود دارد و این در حالی است که چین جزو معدود کشورهایی است که از ایران نفت می‎خرد پس این سه مسئله شرایطی را برای هر دو کشور به وجود می‎آورد. طبیعتا وقتی چین کاری را انجام می‎دهد که دیگر کشورها نمی‎دهند انتظاراتی را از ما خواهند داشت. به هر حال چین کشوری است که برخلاف تحریم‎ها از ایران نفت می‎خرد و بجای پولی که باید در ازای خرید نفت پرداخت کند بخشی از آن را از تولیدات خودش می‎دهد، این مسئله واقعیتی است که نمی‎شود از آن فرار کرد.
جلالی می‎گوید: چینی‎ها این انتظار را دارند که در مقابل کاری که انجام می‎دهند ما هم کاری برای آنها انجام دهیم. به هرحال ما انتخاب‎های خود را محدود کرده‎ایم و چاره دیگری هم نداریم.
وی در پایان پیش بینی می‎کند: من پیش بینی می‎کنم که در آینده با سخت گرفتن به دو خودروساز داخلی و محدود کردن آنها زمینه برای حضور خودروسازان چینی فراهم خواهد شد.