ماده چهار صد و هشتاد و سه آیین دادرسی کیفری فقط مربوط به جرایم غیر قابل گذشت است و در صورت رضایت شاکی و یا تمام شاکیان.

جرائم غیر قابل گذشت جرائمی هستند که دارای جنبه عمومی بوده و شروع به تعقیب،رسیدگی و اجرای مجازات آن منحصر به شکایت شاکی خصوصی نیست.

قانون مجازات اسلامی اقدام به دسته بندی جرائم به جرائم قابل گذشت و غیر قابل گذشت نموده است و بدین ترتیب گذشت شاکی نیز تاثیر متفاوتی بر شروع به تعقیب،ادامه تعقیب،رسیدگی و اجرای مجازات خواهد داشت.

دادستان به عنوان مدعی العموم نیز قادر به شکایت و پیگیری جرایم غیر قابل گذشت است.

قتل عمد،قاچاق مواد مخدر،کلاهبرداری بالای صد میلیون تومان،سرقت بالای بیست میلیون تومان ،جعل سند،از جمله جرائم غیر قابل گذشت است.

گذشت شاکی بعد از صدور حکم قطعی در جرایم غیر قابل گذشت صرفا ایجاد تخفیف میکند و باعث کاهش میزان مجازات جرم بوده اما سبب سقوط مجازات کامل نمیشود.

خیانت در امانت بر اساس ماده اصلاحی صد و چهار جرم قابل گذشت محسوب میشود.

چنانچه شاکی فوت کند این حق گذشت به ورثه او میرسد و چنانچه شاکی متوفی دارای چند وارث باشد در این صورت موقوف شدن تعقیب یا محاکمه یا اجرای حکم موکول به دادن رضایت از سمت همه ورثه است ،البته بعد از اعلام رضایت شاکی اگر شاکی از رضایت خود منصرف شود دیگر اثر نخواهد داشت.

در جرایم قابل گذشت اگر چند نفر شاکی وجود داشته باشد تعقیب با شکایت هر یک از آنان صورت میگیرد ولی برای متوقف شدن تعقیب یا محاکمه یا اجرای حکم باید تمام شاکیان رضایت دهند.

متن ماده چهارصد و هشتاد و سه (483) قانون آیین دادرسی کیفری چیست؟
هرگاه شاکی یا مدعی خصوصی در جرایم غیرقابل گذشت، پس از قطعی شدن حکم از شکایت خود صرفنظر کند، محکومٌ‌علیه می‌تواند از دادگاه صادرکننده حکم قطعی، درخواست کند در میزان مجازات او تجدیدنظر شود. در این صورت، دادگاه به درخواست محکومٌ‌علیه در وقت فوق‌العاده و با حضور دادستان یا نماینده او با رعایت مقررات ماده (۳۰۰) این قانون، رسیدگی می‌کند و مجازات را در صورت اقتضاء در حدود قانون تخفیف می‌دهد یا به مجازاتی که مناسب‌تر به حال محکومٌ­علیه باشد، تبدیل می‌کند. این رأی قطعی است.