نساجی بعد از استقلال، دومین تیم ریشه‌دار و قدیمی حال حاضر فوتبال ما در لیگ برتر است. باشگاهی که در اواخر دهه ۳۰ شمسی متولد شد و تا امروز بزرگان بسیاری را به فوتبال ایران هدیه داده است.

نساجی از فصل هجدهم وارد لیگ برتر حرفه‌ای شد. برای بیش از یک دهه استان مازندران در سطح اول فوتبال نماینده‌ای نداشت، در حالی که در تمام تیم‌های لیگ برتر و لیگ آزادگان حداقل ۵ بازیکن مازندرانی حضور داشتند. حیف بود که این استان فوتبال خیز نماینده‌ای نداشته باشد و چقدر عالی که محبوب‌ترین تیم این استان به سطح اول آمد.

نساجی در تمام این سال‌ها آبرو و آب و رنگ لیگ برتر بوده و با تماشاگران خونگرمش، همه را نگران بقای خود در لیگ برتر کرده است. نساجی یکی از چهار تیم پایین جدول و در خطر سقوط است وحیف که اگر این تیم فصل بعد نباشد. اما این تیم که در تمام سطوح مدیریتی و فنی خود همیشه استقلالی‌های بیشتری داشته، در تمام ۶ فصل اخیر حضور در لیگ برتر مقابل پرسپولیس نتایج ثابتی گرفته و این بار هم با وجودی که در خطر سقوط بود و به سه امتیاز خانگی نیاز مبرمی داشت، باز هم حریف تیم ۱۰ نفره پرسپولیس نشد!

نساجی در سه فصل اول در ورزشگاه وطنی با پرسپولیس ۱-۱ مساوی کرد و در آزادی باخت. در سه فصل اخیر هم مقابل این تیم دبل شده و هر دو بازی رفت و برگشت را باخته است! یعنی حاصل ۱۲ رقابت این تیم با پرسپولیس در لیگ حرفه ای ۹ شکست و ۳ مساوی بوده و این تیم هنوز نتوانسته پرسپولیس را ببرد!

فصل قبل بازی در قائمشهر - مثل این فصل - در دور برگشت بود، در هفته سی‌ام و پایانی که پرسپولیس برای قهرمانی باید پیروز می‌شد. سرخ ها بازی رفت را ۵-۱ برده بودند. آن بازی هم در ورزشگاه وطنی یک گل زود هنگام داشت و در نهایت قرمزها با چهار گل میزبان خود را شکست داده و جام قهرمانی را بالای سر بردند.

این بار هم پرسپولیس در کورس بالای جدول برای قهرمانی به پیروزی احتیاج داشت. نساجی هم برای بقا باید پیروز می‌شد اما باز هم زورش به قرمزها نرسید! حتی با وجود اینکه پرسپولیس از دقیقه ۵۲ به بعد ۱۰ نفره شده بود.